Uzun zaman olmuş
yazmayalı. Neredeyse 1 yıl.
Bu 1 yıl içinde
okadar çok şey değişti ki. Ayrıldık, barıştık, tartıştık, küstük hatta hiç
konuşmadığımız zamanlar oldu. Neyse ki şimdi her şey yolunda. İnşallah böyle
devam eder.
Detaylı anlatmaya
kalksam çok uzun sürer bu yüzden kısa ve öz yazacağım.
Okullar
başladığında ayrıydık. Yani ‘BİZ’ değildik. Ne oldu anlamadım ama bir iki hafta
geçti ‘BİZ’ olduk yeniden. Her şey
güzeldi. Hatta gerçek olamayacak kadar güzel.
Aylardan Aralık.
İlk defa gözlerinin içine bakarak ‘Seni Seviyorum’ dedim. İlk defa ona
sarıldım. İlk defa onu öptüm. Ama en önemlisi ilk defa onu gördüm.
Mayıs ayına kadar
her şey yolundaydı. Daha doğrusu doğum gününden 6 gün sonraya kadar.
Eve geldiğimde
bir mesajım vardı. Okuduğumda ağlamaya başladım. Ayrılmak istedi. Ben ise
uzatmak istemeden ‘Tamam’ dedim. Ne de olsa bu 3. ayrılmamız olacaktı. Belki de
son.
Peki şimdi mi?
Şimdi ikimiz de arkadaşız.
Ama o bildiğiniz arkadaşlardan değil. Birbirine sürekli ‘Seni Seviyorum’ diyen
iki arkadaş. Biriri ile her şeyi paylaşan iki arkadaş. Gelecek için hayal kuran
iki arkadaş.
Ne mi oldu?
26 Temmuz da konuşmaya
başladık. Özür diledi. Pişman olduğunu hissediyordum. 31 Temmuzda buluştuk.
Yine aynı parkta. Konuştuk. Ve bir daha sevgili olmamaya karar verdik.
Ben O’nu
seviyorum. Bu değişmeyecek.
M.
